R&D

Η Ecoelastika  ανέλαβε το συντονισμό ενός σημαντικού έργου (RAP-ELT) το οποίο χρηματοδοτείται από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα, Επιχειρηματικότητα και Καινοτομία (ΕΠΑΝΕΚ)», ΕΣΠΑ 2014-2020.

Σκοπός του ερευνητικού έργου, το οποίο θα διαρκέσει τρία χρόνια (2018-2021), είναι να μελετήσει την δυνατότητα αύξησης του ποσοστού ανακύκλωσης της ασφάλτου μέσω της τροποποίησής της με τρίμμα ελαστικού προκειμένου να βελτιωθούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά και η διάρκεια ζωής της.

Η Ecoelastika, συνεχίζοντας τις δραστηριότητες R&D μέσω της συμμετοχής της σε ερευνητικά προγράμματα για την τελική αξιοποίηση των ενδιάμεσων ή κύριων προϊόντων της μηχανικής επεξεργασίας των ελαστικών τέλους κύκλου ζωής συμμετέχει ως Συντονιστής σε πρόγραμμα Βιομηχανικής Έρευνας της ΓΓΕΤ (27-ΒΕΤ-2013).

Αντικείμενο του προγράμματος είναι ο Σχεδιασμός, η Ανάπτυξη και η Εγκατάσταση ενός ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ, ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ, ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΒΕΛΤΙΣΤΗΣ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΥΛΙΚΩΝ ΑΠΟ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΟΧΗΜΑΤΩΝ ΤΕΛΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥ ΖΩΗΣ (Green WTMS) με την χρήση σύγχρονων τεχνολογιών αιχμής στην τεχνολογική περιοχή της κατασκευής ολοκληρωμένων μετρητικών συστημάτων, αισθητηρίων ειδικού τύπου και μετρήσεων, συστημάτων αυτοματισμών, τεχνολογιών ICT, αλγορίθμων βελτιστοποίησης της διαδικασίας και δειγματοληπτικών ελέγχων ποιότητας για την βελτιστοποίηση και την παρακολούθηση της διαδικασίας συλλογής, μεταφοράς και μηχανικής επεξεργασίας των Ελαστικών Οχημάτων Τέλους Κύκλου Ζωής. Το πρόγραμμα έχει διάρκεια 15 μήνες και υλοποιείται σε συνεργασία με τις εταιρείες ΜΟΣΙΟΝ ΕΛΛΑΣ ΕΠΕ και RETIRE ΑΕ.

Τα αποτελέσματα της ερευνητικής μελέτης που πραγματοποίησε η Ecoelastika, επιβεβαιώνουν ότι τα ελαστικά πλακίδια δύο στρώσεων (άνω στρώση EPDM και κάτω στρώση SBR), που προορίζονται για χρήση στις Παιδικές Χαρές, πληρούν τις κατά ΕΝ 14877 προδιαγραφές εξασφαλίζοντας την απαιτούμενη ασφάλεια και αντοχή στην φθορά.

Ειδικότερα διερευνήθηκε ποιο είναι το απαιτούμενο πάχος της άνω στρώσης κόκκων EPDM, το οποίο διασφαλίζει την αντοχή καθ’ όλη τη διάρκεια χρήσης των ελαστικών πλακιδίων σύμφωνα με τον Κανονισμό 1907/2006 (REACH).

Στην παρούσα μελέτη προτείνονται τα κατάλληλα πάχη στρώσης EPDM,
λαμβάνοντας υπόψη τρεις (3) διαφορετικές ζώνες καταπόνησης:

• Ζώνη Α: σημεία στα οποία οι χρήστες της παιδικής χαράς μόνο περπατούν
• Ζώνη Β: σημεία στα οποία οι χρήστες κατά 40 % περπατούν και κατά 60 % τρέχουν
• Ζώνη Γ: σημεία που δέχονται έντονη καταπόνηση (πχ. συνεχές τρέξιμο, σημεία κάτω από κούνιες, γενικότερα παιχνίδια που περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενη επαφή του ποδιού του παιδιού με το δάπεδο).

Σημ.: Χρόνοι ζωής μεγαλύτεροι από 15 χρόνια θα πρέπει να θεωρούνται ενδεικτικοί της ανθεκτικότητας των πλακιδίων. Όλοι οι υπολογισμοί βασίζονται σε απλοποιημένο μοντέλο που δεν συνυπολογίζει όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν την φθορά των πλακιδίων.

Η Ecoelastika στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και της Περιβαλλοντικής της Πολιτικής, υλοποιεί μια σειρά σημαντικών δράσεων σε όλη την Ελλάδα, με στόχο την ενημέρωση-ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου σε θέματα που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος και εξοικονόμηση φυσικών πόρων, με έμφαση στην ανακύκλωση και αξιοποίηση των μεταχειρισμένων ελαστικών, στην δημιουργία νέων χρήσιμων προϊόντων και στην ενίσχυση της κυκλικής οικονομίας.

Σημαντική δράση της εταιρείας είναι τα προγράμματα που πραγματοποιεί για την δωρεάν κατασκευή δαπέδων ασφαλείας στις αυλές σχολικών κτιρίων με επίκεντρο την ασφάλεια των παιδιών και ταυτόχρονα την εκπαίδευσή τους για την περιβαλλοντική αξία της ανακύκλωσης.

Τα αποτελέσματα της ερευνητικής μελέτης που πραγματοποίησε η Ecoelastika, επιβεβαιώνουν ότι τα ελαστικά πλακίδια δύο στρώσεων (άνω στρώση EPDM και κάτω στρώση SBR), που προορίζονται για χρήση στις Παιδικές Χαρές, πληρούν τις κατά ΕΝ 14877 προδιαγραφές εξασφαλίζοντας την απαιτούμενη ασφάλεια και αντοχή στην φθορά.

Ειδικότερα διερευνήθηκε ποιο είναι το απαιτούμενο πάχος της άνω στρώσης κόκκων EPDM, το οποίο διασφαλίζει την αντοχή καθ’ όλη τη διάρκεια χρήσης των ελαστικών πλακιδίων σύμφωνα με τον Κανονισμό 1907/2006 (REACH).

Συνοπτική Παρουσίαση αποτελεσμάτων:

H Ecoelastika σε συνεργασία με την ETRMA (European Tyre Recycling Association) ανέλυσε σε εργαστήρια αναλυτικής χημείας και προσδιόρισε το ποσοστό των μετάλλων και της τέφρας που περιέχονται στα ολόκληρα ελαστικά των μεταχειρισμένων επιβατικών οχημάτων τα οποία οδηγούνται προς ενεργειακή αξιοποίηση στην τσιμεντοβιομηχανία. Η χρήση μεταχειρισμένων ελαστικών ως εναλλακτικού καυσίμου στην τσιμεντοβιομηχανία είναι μια διεθνής πρακτική, η οποία δεν παράγει ρύπους πέραν αυτών που εκλύονται από τη χρήση των συμβατικών στερεών καυσίμων κατά την παραγωγή του clinker.

Ένα σημαντικό ποσοστό της τάξης του 23% αποτελούμενο από ανόργανα συστατικά και μέταλλα που περιέχονται στα μεταχειρισμένα ελαστικά δεν καίγεται αλλά παραμένει στο clinker το οποίο εξέρχεται από τον κλίβανο και αποτελεί ενδιάμεσο προϊόν της παραγωγής τσιμέντου. Το ποσοστό αυτό των ελαστικών που δεν καίγονται κατά την ενεργειακή αξιοποίηση σε κλιβάνους παραγωγής τσιμέντου αλλά παραμένουν στο τελικό προϊόν θα πρέπει βάσει της κείμενης νομοθεσίας να προστίθεται στα ποσοστά της «ανακύκλωσης» και όχι σε αυτά της «ενεργειακής αξιοποίησης».

Συνοπτική Παρουσίαση αποτελεσμάτων:

Στη συγκεκριμένη μελέτη, πραγματοποιήθηκαν δειγματοληψίες και αναλύσεις σε αντιπροσωπευτικά δείγματα καυσίμου TDF (Tire derived fuel) με στόχο τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού χάρτη ποιοτικών χαρακτηριστικών του συγκεκριμένου εναλλακτικού καυσίμου, ώστε να διευκολυνθεί η χρήση του σε ενεργοβόρες βιομηχανίες εντός και εκτός Ευρώπης.

Συνοπτική Παρουσίαση αποτελεσμάτων:

Εντός του 2012 ολοκληρώθηκε μελέτη η οποία είχε ανατεθεί από την ECOELASTIKA στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας και Εφαρμογών με αντικείμενο τη διερεύνηση των πιθανών τεχνολογιών διαχείρισης των ελαστικών, και κυρίως τις τεχνικές ανακύκλωσης και ενεργειακής ανάκτησής τους. Στα πλαίσια αυτής της διερεύνησης έγινε ανάλυση των διαθέσιμων τεχνολογιών καθώς και οικονομική μελέτη σε ήδη υπάρχουσες ή ανερχόμενες θερμικές μεθόδους διαχείρισης. Οι μέθοδοι αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο για ανάκτηση προϊόντων όσο και για ενεργειακή ανάκτηση από τα μεταχειρισμένα ελαστικά.
Σύμφωνα με την ανάλυση που έγινε δεν υπάρχει κάποια τεχνολογικά ώριμη μέθοδος η οποία μπορεί να απορροφήσει ολόκληρο το σύνολο των ελαστικών. Λύσεις, όπως η χρήση των ελαστικών σε έργα ΧΥΤΑ, ως πρόσθετα και ενισχυτικά εδάφους, σε αντιδιαβρωτικά έργα, ως ηχοπετάσματα, ως θερμομονωτικά υλικά, σε τεχνητούς χλοοτάπητες και σε δάπεδα αθλητικών χώρων και παιδικών χαρών είναι επωφελείς από τη σκοπιά της περιβαλλοντικής επίδοσης, αλλά δεν μπορούν να απορροφήσουν το σύνολο των απορριπτόμενων ελαστικών. Επίσης η χρήση τρίματος χρησιμοποιημένων ελαστικών για την τροποποίηση ασφάλτου για την κατασκευή δρόμων είναι άλλη μια καλή λύση η οποία θεωρητικά θα μπορούσε να απορροφήσει σχετικά μεγάλες ποσότητες ελαστικών παρότι στην πραγματικότητα ελάχιστες είναι οι εφαρμογές στον Ευρωπαϊκό χώρο.

Η πυρόλυση, ως τεχνολογία θα μπορούσε να απορροφήσει πολύ μεγάλες ποσότητες ελαστικών και να συμβάλλει στο πρόβλημα της διαχείρισης των ελαστικών. Η συμβατική πυρόλυση όμως δεν είναι οικονομικά βιώσιμη και παρ’ όλες τις προσπάθειες, ειδικά στις Η.Π.Α, δεν κατάφερε να αποδείξει πως αποτελεί μια ολοκληρωμένη τεχνοοικονομικά λύση για το πρόβλημα των ελαστικών.